Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kozienicach

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 lipca 2023 r. /koperta – k. 16/ powód M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 161,63 zł tytułem zapłaty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wywodził, iż w dniu 15 marca 2017 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. (...) o numerze rej. (...), stanowiący własność M. S. (1). Sprawca przedmiotowego zdarzenia ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.. W dniu 17 marca 2017 r. poszkodowany skorzystał z przysługującego mu prawa wynajmu pojazdu zastępczego, wynajmując go od powoda, dokonując równocześnie cesji wierzytelności z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pojazd zastępczy został zwrócony powodowi w dniu 31 marca 2017 r. Argumentując wskazał, iż pozwany uiścił należność w kwocie 389,75 zł, tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego ze znacznym opóźnieniem, wobec powyższego z tytułu opóźnienia w zapłacie, naliczone zostały odsetki ustawowe liczone od dnia następnego po dniu wymagalności, wynikającej z faktury. Wezwania do dobrowolnej zapłaty okazały się bezskuteczne, pozwany nie dokonał zapłaty należnej sumy odsetek w kwocie 161,63 zł od kwoty 389,75 zł wynikającej z faktury VAT (...), wypłaconej w dniu 9 stycznia 2023 r., a której termin płatności minął w dniu 9 sierpnia 2017r. /pozew – k. 3-4v/.

Pozwany nie uznał powództwa, wnosząc o jego oddalenie w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie, zakwestionował powództwo jako bezzasadne podnosząc równocześnie zarzut przedawnienia roszczenia, mając na względzie, iż zdarzenie szkodowe miało miejsce w dniu 15 marca 2017 r. Argumentując wskazał, iż w toku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanemu stosowne kwoty, stanowiące uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego, tym samym zgłoszone w pozwie dalej idące roszczenie, nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia faktycznego i prawnego. W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swoją odpowiedzialność za sprawcę zdarzenia i przyznał odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego. /odpowiedź na pozew – k. 37-38/

Roszczenie objęte powyższym pozwem było przedmiotem rozpoznania w elektronicznym postępowaniu upominawczym na skutek pozwu z dnia 21 marca 2023 r. wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie sygn. akt VI Nc-e 439601/23, które postanowieniem Sądu Rejonowego Lublin Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny z dnia 30 maja 2023 r. zostało umorzone w całości, wobec braku podstaw do wydania nakazu zapłaty /k. 6-8/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 15 marca 2017 r. miało miejsce zdarzenie drogowe w wyniku którego, uszkodzeniu uległ pojazd marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność M. S. (2) /okoliczność bezsporna/.

W chwili zaistnienia przedmiotowego zdarzenia jego sprawca, ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. /okoliczność bezsporna/.

Zgłoszenie szkody w pojeździe nastąpiło w dniu 16 marca 2017 r. Przedmiotowa szkoda została zarejestrowana pod numerem (...). / w aktach szkody – zgłoszenie szkody - k. 43 /.

W dniu 17 marca 2017 r. M. S. (1) zawarł z M. J. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S., umowę bezgotówkowego najmu pojazdu zastępczego. Na jej podstawie w okresie od 17 marca 2017 r. do 31 marca 2017 tj. łącznie przez 15 dni, M. S. (1) korzystał z pojazdu zastępczego marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Stawka dobowa najmu pojazdu zastępczego przyjęta w umowie wynosiła 280zł netto za każdą rozpoczętą dobę najmu . Zwrot pojazdu nastąpił w dniu 31 marca 2017 r. /umowa najmu pojazdu z dn. 17.03.2017 r. – k. 9, protokół zdawczo-odbiorczy – k. 10v, oświadczenie poszkodowanego M. S. (3) – k. 9 v, oświadczenie dla TU – k. 11/.

Umową cesji wierzytelności z dnia 17 marca 2017 r. M. S. (1) przelał na rzecz (...).pl (...) w S. przysługującą mu wobec (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. wierzytelność względem sprawcy szkody oraz jego ubezpieczyciela z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego, wynikającą z likwidacji szkody komunikacyjnej samochodu marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...), Nr szkody: (...) w związku ze zdarzeniem komunikacyjnym z dnia 7 września 2017 r. / umowa cesji wierzytelności z dnia 17.03.2017 r. – k. 11v/.

W dniu 6 kwietnia 2017 r. M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S. wystawił M. S. (1) fakturę VAT Nr (...) za najem pojazdu zastępczego przez okres 15 dni, w kwocie łącznej 5166 zł brutto. Termin płatności faktury, został określony na dzień 20 kwietnia 2017 r. /faktura VAT Nr (...) – k. 12/.

Pismem datowanym na dzień 21 kwietnia 2017 r., a doręczonym w dniu 26 kwietnia 2017 r. M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S. wystosował do pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. wezwanie do zapłaty kwoty 5166 zł, wynikającej z faktury VAT Nr (...), której termin płatności upłynął w dniu 14 kwietnia 2017 r., w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania wraz z należnymi odsetkami /pismo z dn. 21.04.2017 r. – k. 58/.

Decyzją z dnia 18 maja 2017 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznał i wypłacił M. J. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S. kwotę 584,25 zł/brutto, uznając za uzasadniony najem pojazdu zastępczego przez okres 5 dni, weryfikując wysokość stawki dobowej najmu do kwoty 116,85 zł brutto za dobę. /w aktach szkody – decyzja z dn. 18.05.2017 r. – k. 43/

W dniu 18 października 2018 r. M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S., wniósł odwołanie od powyższej decyzji podtrzymując żądanie zapłaty pełnej kwoty za najem pojazdu zastępczego wynikającej z faktury VAT Nr (...). W/w pismo zostało doręczone (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. w dniu 23 października 2018r. /w aktach szkody – pismo z dn. 18.10.2018 r. – odwołanie– k. 43/

W odpowiedzi na powyższe (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, odmawiając wypłaty odszkodowania za najem pojazdu zastępczego w pozostałym zakresie. /w aktach szkody – decyzja z dn. 16.11.2018 r. – k. 43 /.

Pismem datowanym na dzień 12 listopada 2020 r., a doręczonym w dniu 17 listopada 2020 r. M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S., wniósł odwołanie od powyższej decyzji, domagając się ponownego przeanalizowania sprawy, powołując się w tym zakresie na zmianę orzecznictwa, w zakresie ustalenia zasadności okresu najmu pojazdu zastępczego w przypadku szkody z OC /odwołanie – k. 50, śledzenie przesyłki – k. 50v/.

W odpowiedzi na powyższe decyzją z dnia 18 listopada 2020 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, wskazując iż złożone przez (...) Zastępcze.pl (...) w S. odwołanie, nie zawiera żadnych nowych argumentów, które miałyby wpływ na zmianę decyzji ubezpieczyciela, a wypłacona dotychczas kwota, obejmuje ekonomicznie uzasadnione koszty usługi w zakresie odpowiedzialności sprawcy zdarzenia. /pismo z dnia 18.11.2020 r. – k. 51-51 v/.

Wyrokiem z dnia 8 czerwca 2022 r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 6/21 Sąd Rejonowy w Kozienicach I Wydział Cywilny zasądził od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 410 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 9 maja 2017 r. do dnia zapłaty.

Decyzją z dnia 5 stycznia 2023 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznał M. J. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S. dopłatę odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 389,75 zł /w aktach szkody – decyzja z dnia 5.01.2023 r. – k. 43 /

W dniu 9 stycznia 2023 r. (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wypłacił na rzecz M. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S. kwotę 389,75 zł /potwierdzenie przelewu – k. 13/.

Pismem datowanym na dzień 12 stycznia 2023 r., a doręczonym w dniu 19 stycznia 2023 r. M. J. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...).pl (...) w S. wystosował do (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. wezwanie do zapłaty kwoty 161,63 zł tytułem odsetek za nieterminową zapłatę faktury Nr (...), naliczonych od wypłaconej przez (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W., w dniu 9 stycznia 2023 r. kwoty 389,75 zł, której termin płatności minął w dniu 9 maja 2017 r., w nieprzekraczalnym terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania /wezwanie od zapłaty – k. 15, śledzenie przesyłki – k. 15v /.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej powołanych dowodów z dokumentów, albowiem nie budziły one wątpliwości Sądu co do swej autentyczności, nadto nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania, jak również nie zostały w ocenie Sądu przytoczone w celu obejścia prawa.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej mierze.

Zgodnie z art. 481 k.c. odsetki stanowią opartą na uproszczonych zasadach rekompensatę typowego uszczerbku majątkowego doznanego przez wierzyciela wskutek pozbawienia go możliwości czerpania korzyści z należnego mu świadczenia pieniężnego i należą się - w zasadzie według stopy ustawowej - za samo opóźnienie w spełnieniu świadczenia, choćby wierzyciel nie poniósł żadnej szkody i choćby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Jak wskazał SN w wyroku z dnia 18 stycznia 2018r. sygn. akt V CSK 142/14, jeżeli ubezpieczyciel nie płaci odszkodowania lub zadośćuczynienia w terminie wynikającym z art. 14 ust. 1 lub 2 ustawy z 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych lub w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 in fine k.c., to uprawniony nie ma możliwości czerpania korzyści z tych świadczeń i w konsekwencji odsetki za opóźnienie w ich zapłacie należą mu się niewątpliwie w terminie określonym zgodnie z tymi przepisami.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż odsetki od świadczeń pieniężnych żądanych tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia przysługują na zasadach ogólnych, od daty, w której zakład ubezpieczeń popadł w opóźnienie ze spełnieniem tychże świadczeń.

Za nietrafiony przy tym uznać należało podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia dochodzonego przez powoda.

Zgodnie z treścią art. 117 § 1 i 2 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Stosownie do brzmienia art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Roszczenie staje się wymagalne z nadejściem momentu, w którym świadczenie ma być spełnione (por. wyrok SN z 3.02.2006 r., I CSK 17/05). Wobec brzmienia art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje oraz przez wszczęcie mediacji. Po każdym przerwaniu biegu terminu przedawnienia, biegnie on na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone (art. 124 § 1 i 2 k.c.)

Stosownie zaś do brzmienia art. 819 § 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. W wypadku ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej roszczenie poszkodowanego do ubezpieczyciela o odszkodowanie lub zadośćuczynienie przedawnia się z upływem terminu przewidzianego dla tego roszczenia w przepisach o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym lub wynikłą z niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania (art. 819 § 3 k.c.). Bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia (art. 819 § 4 k.c.).

Jak wskazał SN w wyroku z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. IV CSK 472/18 oświadczenie ubezpieczyciela nie nosi waloru oświadczenia kończącego postępowanie likwidacyjne, jeśli nie ma ono charakteru definitywnego. Dopóki zatem postępowanie likwidacyjne nie skończy się definitywnie, to oświadczenie ubezpieczyciela nie nosi waloru oświadczenia kończącego to postępowanie, a zatem wywołującego skutek prawny w postaci rozpoczęcia na nowo biegu przedawnienia z mocy art. 819 § 4 zd. drugie k.c. Treść takiego oświadczenia woli musi spełniać wymagania przewidziane w art. 16 ust. 3 ustawy o działalności ubezpieczeniowej wskazując m.in. na okoliczności oraz na podstawę prawną uzasadniającą stanowczą odmowę wypłaty świadczenia. Zważywszy na wynikający z art. 16 ust. 3 ustawy z 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej obowiązek ubezpieczyciela informowania ubezpieczonego o możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej, nie można przyjąć, że celem ustawodawcy było, by postępowanie sądowe musiało być niekiedy wszczęte przed złożeniem przez ubezpieczyciela definitywnego oświadczenia i zakończeniem postępowania likwidacyjnego, mając na względzie iż zgodnie z treścią art. 819 § 4 zdanie drugie k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia.

Bieg przedawnienia przerywa się z przyczyn określonych w art. 123 k.c., a ponadto w myśl art. 819 § 4 zdanie pierwsze k.c. także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia. Celowość wyżej powołanej normy kryje się w ochronie słabszej strony tej relacji prawnej, pokrzywdzonej zdarzeniem spowodowanym przez sprawcę objętego ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej (tak SN w wyroku z dnia 6.10.2017 r., V CSK 685/16). Konstrukcja przepisu art. 819 § 4 k.c. wskazuje, że ustawodawca w stosunku do umowy ubezpieczenia rozszerza katalog przyczyn przerwania biegu przedawnienia wymienionych w art. 123 §1 k.c. Każda z wymienionych w nim czynności przerywa bieg przedawnienia niezależnie od tego, czy wcześniej został on przerwany przez inną ze wskazanych czynności. Po każdym przerwaniu biegu terminu przedawnienia, biegnie on na nowo (art. 124 § 1 k.c.), a art. 819 § 4 k.c. wskazuje, od jakiej daty to następuje (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 1.09.2015 r., I ACa 882/15, publ. LEX nr 2337543).

Zgodnie z treścią art. 819 § 4 k.c. skutek w postaci rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia na nowo wywołuje jedynie doręczenie zgłaszającemu roszczenie oświadczenia kończącego postępowanie likwidacyjne. Oświadczenie ubezpieczyciela – jak już wyżej wskazano - nie nosi waloru oświadczenia kończącego postępowanie likwidacyjne, jeśli nie ma ono charakteru definitywnego. W judykaturze słusznie podnosi się, że oświadczenie takie tylko wtedy będzie miało moc prawną, jeżeli zostaną w nim opisane okoliczności i podstawa normatywna uzasadniająca zaniechanie wypłaty odszkodowania oraz pouczenie o możliwości dochodzenia uprawnień na drodze sądowej, a nadto definitywnie zakończy postępowanie. O tym które z oświadczeń ubezpieczyciela noszą ten ostatni walor, decyduje treść stosunku ubezpieczenia stron. Tę kreują m.in. postanowienia ogólnych warunków ubezpieczenia, w oparciu o które, co niewątpliwie miało miejsce również w niniejszej sprawie, można przyznać uprawnionemu prawo żądania od ubezpieczyciela, aby na drodze wewnętrznego trybu odwoławczego zweryfikował swoją wcześniejszą odmowę i wydał ostateczną decyzję odnośnie roszczenia z umowy ubezpieczenia. W takiej sytuacji, w zależności od tego czy ubezpieczony skorzysta, albo zaniecha zainicjowania powyższej procedury, postępowanie likwidacyjne zakończy się odpowiednio z chwilą wydania drugiego albo pierwszego oświadczenia, o jakim mowa w zdaniu poprzednim. Skoro w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, pozwany przewidział możliwość wniesienia odwołania od decyzji, to oświadczeniem wywołującym skutek w postaci rozpoczęcia biegu terminu przedawnienia na nowo, jest decyzja wydana na skutek wniesionego przez powoda odwołania - termin przedawnienia roszczenia biegnie na nowo od dnia doręczenia powodowi tej decyzji.

W rozpoznawanej sprawie powód skorzystał z trybu odwoławczego, co tym samym skutkowało przerwaniem biegu terminu przedawnienia roszczenia. Pierwotne zgłoszenie roszczenia w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego pozwanemu – jako ubezpieczycielowi sprawcy, nastąpiło w dniu 26 kwietnia 2017 r. /pismo – k. 58/ . Decyzją z dnia 18 maja 2017 r. pozwany przyznał powodowi kwotę 584,25 zł tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego, odmawiając wypłaty odszkodowania w pozostałym zakresie. Termin przedawnienia zaczął więc biec na nowo od daty otrzymania pisemnej decyzji ubezpieczyciela w przedmiocie wypłaty odszkodowania (art. 819 § 4 k.c.). Następnie pismem datowanym na dzień 18 października 2018 r. powód, wniósł odwołanie od powyższej decyzji podtrzymując żądanie zapłaty pełnej kwoty za najem pojazdu zastępczego wynikającej z faktury VAT Nr (...). Decyzją z dnia 16 listopada 2018 r. pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie, odmawiając wypłaty odszkodowania w pozostałym zakresie, co tym samym skutkowało przerwaniem biegu terminu przedawnienia, który zaczął biec na nowo z chwilą doręczenia w/w decyzji powodowi. W dniu 12 listopada 2020 r. powód, wniósł kolejne odwołanie od powyższej decyzji, domagając się ponownego przeanalizowania sprawy, powołując się w tym zakresie na zmianę orzecznictwa, w zakresie ustalenia zasadności okresu najmu pojazdu zastępczego w przypadku szkody z OC. Decyzją z dnia 18 listopada 2020r. pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, odmawiając wypłaty odszkodowania w pozostałym zakresie. Bieg terminu przedawnienia roszczenia zaczął biec na nowo z chwilą doręczenia w/w decyzji powodowi w listopadzie 2020 r. Następnie został po raz kolejny przerwany z chwilą wniesienia pozwu o zapłatę kwoty 411 zł, tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego do tutejszego Sądu w sprawie sygn. akt I C 6/21, zaś po raz kolejny w styczniu 2023 r. w związku z przyznaniem i wypłaceniem powodowi dopłaty odszkodowania z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu w kwocie 389,75 zł (9 stycznia 2023 r.).

Pozew o zapłatę przedmiotowego roszczenia - w elektronicznym postępowaniu upominawczym został wniesiony przez powoda w dniu 21 marca 2023 r., a pozew w sprawie niniejszej został wniesiony w dniu 25 lipca 2023r.

Z tych względów Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 160,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 lipca 2023 r. do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie powództwo jako bezzasadne podlegało oddaleniu, o czym orzeczono jak w punkcie II sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, mając na względzie, iż powód tylko w nieznacznym stopniu uległ pozwanemu i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na którą to kwotę składała się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 30 zł, o czym orzeczono jak w punkcie III wyroku.

sędzia Anna Miłosz

Z. 1. odnotować,

2. odpis uzasadnienia z odpisem wyroku doręczyć pełnomocnikowi pozwanego- bez pouczenia- przez PI, o czym zawiadomić.

23.02.24r. sędzia Anna Miłosz